Oyun terapisi gerçekten işe yarıyor mu?” veya da Oyun terapisi nasıl işe yarıyor ki, oyun sonuçta çocuk oyun oynayarak nasıl iyileşir?” diye çok sık soru alıyoruz. Bu fotoğraf benim için onun konuşan kanıtlarından biri gibi. Görsel direkt seans anından olmasa da seans canlandırması diyebiliriz çocukların oyunla kendilerine ne denli güzel ifade edebildiklerini gösterebilmek adına.
Bu küp aslında boyasız kahverengi bir küptü, arkadaşlarıyla oynamaya korkan köşeden onları izleyen ve sonra güçlenip aralarına katılabilen bir hayvancığın hikayesini okuduktan sonra geçtik odamıza ve oyunlar başladı. Bir sürü şey oldu onlar oraya özel ama bir şeyler oldu ve hepsi bölümlere ayrılıp bu blok tek kalarak onlardan ayrı yerde öylece bir süre kaldı. Sonuçta seans sonunda o kırmızıydı ve artık kırmızı blokların arasındaydı, heyecanla ve kocaman gülücüklerle hem de. Ben yapmamıştım tabii ki, muhtemelen benim aklıma bile gelmezdi. 🙂
Bir oyun sadece oyun değildir çoğu zaman, derince bir hikayedir, mücadeledir, uzunca bir cümledir. Keşke bir imkanımız olsa ve bu cümleleri tüm yara almış çocukların kurarak kendilerini O’nun izniyle iyileştirmelerine vesile olabilsek. Ama çocuk bu onu da yapar inşallah, illa ki oyun odası olmasa da bazen bir taşla bazen bir meyveyle, yeterki biz sesini duyabilelim inşallah.
Canım çocuk, canımız çocuklarımız.💚